Rozmowa Leszka Gnoińskiego z Izabelą Trojanowską to nie tylko intrygujący portret fascynującej kobiety, czułej matki i wspaniałej, oddanej fanom artystki, ale także barwna, pełna zakulisowych anegdot oraz towarzyskich skandali opowieść o polskiej piosence, teatrze, filmie, telewizji i modzie (nie tylko z czasów PRL!) wzbogacona kilkudziesięcioma niepublikowanymi zdjęciami z prywatnego archiwum artystki.
Na scenie debiutowała w wieku 16 lat zdobywając laury na festiwalach w Opolu i Zielonej Górze. Mimo miażdżącej recenzji Lucjana Kydryńskiego i usunięcia z liceum, udało się jej spełnić marzenia i dostać do Studium Wokalno-Aktorskiego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, a potem zostać gwiazdą filmu, teatru, a przede wszystkim ponownie zabłysnąć na scenie Amfiteatru w Opolu. Brawurowe wykonanie piosenek Wszystko, czego dziś chcę i Tyle samo prawd ile kłamstw (z Budką Suflera) zmieniło polską muzykę, a ona sama stała się nie tylko wielką gwiazdą, ale także ikoną stylu i symbolem seksu. Jej występy wzbudzały entuzjazm porównywalny z brytyjską Beatlemanią początku lat sześćdziesiątych.
Wyjazd na koncerty do Holandii jesienią 1982 roku stał się dla polskich władz pretekstem pozbycia się jej z Polski. Najpierw odmówiono Trojanowskiej przedłużenia paszportu, a potem zakazano wjazdu do kraju, rozpuszczając przy okazji plotki o rzekomej grze w filmach pornograficznych. Iza obroniła swoje dobre imię, a po przemianach demokratycznych wróciła do kraju. Dziś możemy podziwiać ją zarówno na estradzie, jak i w roli znanej milionom Polaków Moniki Ross z serialu Klan.
Wywiad uzupełniają wspomnienia kilkudziesięciu przyjaciół Trojanowskiej i osób współpracujących z nią, artykuł opowiadający o jej fenomenie i fanach, a także dokładne kalendarium i dyskografia.