Już straciłem wiarę, ze American Music Club jeszcze kiedyś powrócą, a tymczasem odrodzili się po dziesięcioletnim milczeniu i to na dodatek w wybornej formie. To przede wszystkim Mark Eitzel, charyzmatyczny wokalista, niezrównany interpretator i sumienie całego pokolenia Amerykanów. Znudzony przed laty tą rolą, przygnieciony problemami osobistymi, teraz znowu uwierzył w swoją wenę i muza znów go nawiedziła. W nowym składzie nie jest już liderem z bagażem muzyków, tworzy zgrany zespół, szczególnie w tandemie z klawiszowcem Vudim, który wypełnia lukę po nieobecnym gitarzyście Bruce'ie Kaphanie. Dzięki dekadzie odpoczynku od nazwy, z którą nigdy nie zdobył większej popularności, a jedynie uznanie w branży, fiasku solowych projektów, teraz znowu wspiął się na naprawdę kreatywny pułap. Nech ktoś się spróbuje oprzeć szlachetnemu pięknu "Home", albo onirycznemu "The Devil Needs You". Muzyka tak jak lider trochę się zmieniła, rzadziej jest na folkową nutę ("The Horseshoe Wreth In Bloom"), częściej w alternatywnych popowo-rockowym klimatach z zapożyczeniami z brytyjskiej sceny. "Ladies & Gentleman" i "Pariot's Heart" to fuzja piękna i chaosu, idealnie odzwierciedlająca aktualny stan ducha Eitzela. Nowa muzyka to wypadkowa Morrisseya, amerykańskiego Duncana Sheika, kruchości muzyki The Blue Nile, a do tego jazzujących poszukiwań Davida Sylviana ( saksofon w "The Devil Needs You", fortepian w "Patriot's Heart"). Tak też może się kojarzyć barwa głosu lidera, zwykle jest jednak bardziej od nich przejmująca. Mark Eitzel spiewa całą duszą. A wyśpiewuje posępne słowa, czy to o miłości ("Love Is"), czy jak dawniej o świecie polityki ("America Loves The Minstrel Show"). Często są one przesycone sarkazmem i bywają cyniczne, ale taki właśnie jest ten artysta. Jego słowa coś ze sobą niosą, prawdziwy poetycki obraz. Smutna to nagrana po latach, słodko-gorzka płyta do refleksji. American Music Club fundują nam zmysłową depresję. 9/10