Królowie zazwyczaj oczekują pokłonów. Ten Król natomiast pragnie powiedzieć: dziękuję.

Ej, Tygrysy!
Co?
Dziękuję!
Za co?

Nie da się ukryć, że jednym z kluczowych elementów sukcesu każdego artysty są jego fani.  I tak właśnie zaczyna się ta płyta – od podziękowania kierowanego w stronę Tygrysów, czyli wielbicieli Króla.
Wydawało się, że skoro tak zaczyna się krążek, to otrzymamy laurkę rzuconą w stronę słuchaczy. Nic bardziej mylnego.
Jednak wielbiciele Błażeja Króla doskonale wiedzą, że nie muszą otrzymywać listy przesłodzonych słów, aby wiedzieć jak bardzo wdzięczny jest im ich idol.

Chcę poczuć dłoń na czole,
Nagrodę,
choć nie zasłużyłem.
Nie myśleć, ale nie zapomnieć.
Tak dużo albo tylko tyle.

Szósty krążek Króla jest wariacki. Psychodeliczny. Niezwykły pod każdym kątem. Chwilami nawet brutalny. Tytuły pisane dużymi literami tylko potęgują przekaz. Mamy tu przecież: ZBYT DOBRZE CI IDZIE, TAKI PIĘKNY UNIK, ZŁA STRONA, DOSTAĆ ZA SWOJE, NIE BĘDZIE DZIŚ HAPPYENDU.
A przecież już wcześniej mogliśmy posłuchać singla poprzedzającego wydanie albumu. TAK JAK TY nie zapowiadał jednak tak wielkiego wstrząsu, którego można doznać podczas słuchania. Król miesza w głowach. Eksperymentuje. Nie chce uwodzić, a jednak to robi. Daje drugie dno swoim utworom z każdym wyśpiewanym słowem.

Będę przeciw jeśli tego chcesz
Mogę od głosu się wstrzymać
Gdy świat się wali krzyczysz,
że to deszcz.
Spróbujmy to zatrzymać.

Dziękuję to splot fascynacji, prowokacji i sprzeczności. To nie próba dialogu skierowanego ku konkretnym osobom, a raczej rozmowa ze samym sobą. Choć i wtedy Król pragnie żonglować naszymi uczuciami oraz emocjami.

Powracające strzygi
Moja pierś już zagojona
Wygodne siodło zmierzchu
Kiedy słońce w morzu kona

Ciężko ocenić ten album jednoznacznie. Co więcej, nie da się go ocenić po pierwszym słuchaniu.
Nie lada wyzwaniem jest również wybrać najlepszy utwór. Tak jak trudno jest wskazać najlepszy album z dyskografii Króla.

Ocena: 7,9