"string Theory" - Nowy Album Marka Napiórkowskiego I Orkiestry Aukso

„STRING THEORY” to najnowsza kompozycja Marka Napiórkowskiego, czołowego polskiego gitarzysty jazzowego. Utwórto wieloczęściowa suita napisana na gitarę improwizującą, sekcję rytmiczną oraz orkiestrę AUKSO. Suita została skomponowana w czasie pierwszego lockdownu naspecjalne zamówienie festiwalu Auksodrone i choć każda z jej części jest bardzo zróżnicowana, to łączą się one w kompleksową całość, w której klasycznebrzmienie orkiestry przenika się z brzmieniem gitary elektrycznej. 

Marek Napiórkowski w każdym swoim projektem szuka nowych wyzwań brzmieniowych. Przy płycie „Hipokamp” sięgnął po elektroniczne brzmienia, przy płycie „Up!” po instrumenty dęte drewniane, przy „Celuloidzie” i „Wolno” wykorzystał wyłącznie instrumenty akustyczne. Brzmieniowym sercem płyty „String Theory” jest orkiestra smyczkowa, która nie jest tłem do gitarowych improwizacji, ale równoprawnym partnerem, gdyż kompozycje od początku były tworzone na ten unikatowy i rzadko spotykany skład. Za orkiestrację odpowiada nagradzany nagrodami Fryderyk, wybitny aranżer Nikola Kołodziejczyk. Już na etapie kompozycji Napiórkowskiemu towarzyszyła myśl, by stworzyć niespotykane uprzednio w jego muzyce rozwiązania harmoniczno- melodyczne. Efektem jest pełna kolorów, oryginalnie i intrygująco brzmiąca muzyka. 

W nagraniu płyty „STRING THEORY”, zrealizowanym w 2021 roku w Studio Koncertowym Polskiego Radia, wzięli udział: Orkiestra Kameralna AUKSO pod batutą maestro Marka Mosia, kontrabasista Max Mucha i perkusista Michał Bryndal. 

Wersja koncertowa projektu zakłada także współpracę z innymi orkiestrami, w tym z orkiestrą Melanidis Orchestra, czy z kwintetem smyczkowym The Time Quintet. 

Projekt „STRING THEORY” to ziszczenie mojego muzycznego marzenia; pragnienia, by stworzyć muzykę łączącą świat jazzowych improwizacji z pięknym brzmieniem instrumentów smyczkowych. Od początku myśląc o projekcie, chciałem stworzyćmuzykę, w której orkiestra smyczkowa nie jest elementem dodanym do naszych jazzowych harców, ale jest równorzędnym partnerem, zarówno koncepcyjnie, jak i sonorystycznie. Ogromną przyjemność sprawia mi muzykowanie z orkiestrą smyczkową i moim trio. Tytułowa teoria strun mówi m.in.o tym, że materia składa się z drgań, czyli wibracji. W muzyce, którą wspólniewykonujemywibrująnie tylko licznestruny, ale także serca muzyków i, w co mocno wierzę, także serca słuchaczy nie pozostaną odporne na inspirujące drgania. – Marek Napiórkowski