W środę, 24 września, przypada setna rocznica urodzin Andrzeja Panufnika. Z tej okazji Program 2 Polskiego Radia przygotował specjalne audycje poświęcone znakomitemu muzykowi, dyrygentowi i kompozytorowi muzyki współczesnej. Już w sobotę, 20 września, Radiowa Dwójka wyemituje audycję „Przestrzenie kultury: Stulecie Panufnika” (godz. 12.00-13.00). – Z okazji setnych urodzin artysty zapraszamy w podróż jego śladami. Przyglądamy się czasom, w których żył i konfrontujemy je z naszą współczesnością – zapowiadają Agata Kwiecińska i Michał Nowak, autorzy programu. Usłyszmy w nim również rozmowy z jego rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami. – A wszystko po to, żeby odpowiedzieć na pytanie o to, co ukształtowało Panufnika – kompozytora, dyrygenta, emigranta, Polaka i ojca, a także męża – dodają dziennikarze Dwójki. Będą się oni zastanawiać również nad tym, jak niełatwe stulecie, w którym muzyk żył, wpłynęło na jego artystyczne i życiowe wybory. – A wreszcie odwiedzimy ważne dla niego miejsca – Londyn i Twickenham, gdzie spędził drugą połowę swojego życia; Birmingham – gdzie pracował jako dyrygent i Warszawę, w której się urodził, kształcił i odnosił pierwsze muzyczne sukcesy – kończą Agata Kwiecińska i Michał Nowak.
W środę, 24 września, czyli w dniu setnych urodzin Andrzeja Panufnika, Program 2 zaprasza na dwie audycje.
Gośćmi „O wszystkim z kulturą” (18.00-19.00) będą Łukasz Borowicz, Ewa Pobłocka i Wojciech Michniewski – muzycy, wykonawcy kompozycji Panufnika. Usłyszmy m.in. o specyfice jego stylu kompozytorskiego, o tym jak jego kompozycje są odbierane po ponad 20 latach od śmierci artysty. Uczestnicy audycji będą rozmawiać również o tym, czy czas Andrzeja Panufnika dopiero nadejdzie.
Natomiast w muzycznej audycji „W poszukiwaniu harmonii – dzieła Andrzeja Panufnika” (23.05-1.00) posłuchamy dzieł kompozytora. W programie: powstała w 1973 r. Sinfonia concertante na flet, harfę i orkiestrę smyczkową, pisana w latach 1974-75 Sinfonia di sfere, oraz ukończona w 1977 r. Sinfonia mistica, a także I Kwartet smyczkowy z 1976 r. W dziełach tych kompozytor przemawiał językiem w znacznym stopniu zmienionym w stosunku wcześniejszych dzieł – abstrakcyjnym, złożonym – szukał inspiracji płynącej z zawsze tajemniczego dla niego i pasjonującego go od dzieciństwa świata geometrii.