Czyżynalia Krakowskie Juwenalia 2013: Znamy line-up imprezy!

W dniach 17-18 maja w Krakowie na Pasie Startowym Muzeum Lotnictwa Polskiego odbędą się Czyżynalia 2013 czyli krakowskie Juwenalia z udziałem zespołów: Within Temptation, Guano Apes, Sabaton, White Lies, Luxtorpeda, Jelonek, IRA, Oberschlesien, Bracia Figo Fagot. Organizatorzy właśnie ujawnili line-up imprezy, który zamieszczamy poniżej. Sabaton to szwedzki zespół power metalowy założony w 1998/1999 roku. Początkowo zespół nosił nazwę „Aeon” i chciał grać black metal. Po dołączeniu do zespołu wokalisty zespół brnął w inny rodzaj muzyki a nazwa jego została zmieniona. Tematami ich utworów są przeważnie wojna (historyczne bitwy), historia, militaria. Taka tematyka dominuje na wszystkich płytach zespołu, z wyjątkiem albumu „Metalizer” oraz „Fist for Fight”. Zespół ma na swoim koncie 8 płyt studyjnych w tym 2 złote płyty za 10 tys kopii sprzedanych w Polsce.

REKLAMA

Ogromny wpływ na ich brzmienie miały zespoły takie jak Motley Crue, Kiss czy Iron Maiden. Po trudnościach z wydaniem albumu „Metalizer” postanowili zmienić swój temat. Sabaton odstaje trochę od powszechnie przyjętego wizerunku zespołu powermetalowego. Joakim Brodén dysponuje o wiele bardziej basowym głosem niż wokaliści innych zespołów tego gatunku.

Polskich fanów powinien zainteresować utwór „40:1” z albumu The Art of War. Opowiada on o bohaterstwie naszych rodaków w kampanii wrześniowej, a konkretnie sławi czyny polskich żołnierzy w bitwie pod Wizną. Drugim zaś utworem o Polakach podczas II wojny światowej jest „Uprising” z albumu „Coat of Arms”, opowiadający o powstaniu warszawskim. Natomiast trzecim utworem o Polakach jest „Aces In Exile” z albumu „Coat Of Arms”, opowiadający o Dywizjonie 303, walczącym w bitwie powietrznej o Anglię. A także The Final Solution której tematem jest obóz koncentracyjny Aushwitz- Birkenau. Dzięki tym piosenkom o Sabatonie usłyszały całe rzesze polskich fanów metalu, a popularność zespołu gwałtownie wzrosła.

Guano Apes

Pochodzą z Getyngi w Niemczech. Zespół powstał w 1994 roku. Na początku tworzyli go: Stefan Ude (gitara basowa), Dennis Poschwata (perkusja) i Henning Rümenapp (gitara). Grali oni hardcore polegający na walce instrumentów. Każdy z członków zespołu próbował swoich sił jako wokalista, niestety z marnym skutkiem. Dennis chcąc zaradzić problemowi skontaktował się z przyjacielem, który znał piosenkarkę (Sandra Nasic). W 1996 roku zespół wygrał konkurs młodych talentów "Local Heros" i w nagrodę dostała możliwość zarejestrowania pierwszego longplaya. Zawarty na nim materiał szybko znalazł gotową go wydać wytwórnię fonograficzną. Pokryty w wielu krajach, jak miało się okazać, platyną album Proud Like a God ukazał się we wrześniu 1997, pochodzące z niego utwory Open Your Eyes oraz Lords of The Boards szybko zdobyły sobie status przebojów. Po premierze płyty grupa ruszyła w swoją pierwszą europejską trasę koncertową (zawitali m.in. do Polski: koncert 28 lutego 1999 w warszawskiej Proximie).

Po wielu miesiącach koncertów Guano Apes rozpoczęło nagrywanie drugiej płyty. Nowy album zarejestrowano m.in. w belgijskim studiu "Galaxy Studios". Pierwszy singel zwiastujący nową płytę ukazał się 20 marca - zawierał on cover utworu znanej w latach '80 grupy Alphaville pt. Big in Japan. Utwór spotkał się z ciepłym przyjęciem fanów w całej Europie. 2 maja ukazał się krążek zatytułowany Don't Give Me Names. Album, zawierający m.in. takie przeboje jak No Speech czy Dödel Up, odniósł duży sukces komercyjny, dochodząc do pierwszego miejsca na liście sprzedaży w Niemczech. W samej Polsce znalazł on ok. 40.000 nabywców.

W początkach roku 2002 Sandra Nasic zaczęła pisać teksty na nowy, trzeci już w dorobku zespołu album. Zespół zrezygnował wówczas z koncertów, by w pełni skoncentrować się na nagraniach. 3 lutego 2003, ukazał się trzeci, promowany singlem You Can't Stop Me, album zespołu zatytułowany Walking on a Thin Line. Płyta, na której znalazły się również takie kawałki jak Pretty In Scarlet oraz Quietly, okazała się wielkim przebojem komercyjnym, trafiając do pierwszej dziesiątki sprzedaży we właściwie wszystkich krajach w których się ukazała. W 2005 roku Guano Apes dało swój ostatni, zamykający trasę koncertową po Niemczech, koncert w karierze. Przyczyną rozpadu zespołu były narastające nieporozumienia na tle finansowym. Od tego czasu Dennis Poschwatta (perkusista) oraz G-Balla (tworzył remiksy dla zespołu), Stefan Ude (basista) i Henning Rumenapp (gitarzysta Guano Apes) stworzyli nowy projekt pod nazwą "TAMOTO" zaś wokalistka Sandra Nasic rozpoczęła karierę solową. W 2009 zespół postanowił się zjednoczyć. Ich pierwszy, powrotny koncert odbył się w maju. W kwietniu 2011 r. zespół nagrał swój czwarty studyjny album zatytułowany Bel Air. Promowany był singlem Oh What a night, który 26 stycznia miał swoją premierę na antenie 1Live Radio in Germany.

Within Temptation

Holenderski zespół grający metal symfoniczny, istniejący od 1996 roku. Wczesne płyty zespołu można zaliczyć do gothic metalu, doom metalu, a ostatnie do metalu symfonicznego. Zespół Within Temptation został założony w 1996 roku w Holandii przez Roberta Westerholta. Jako pierwszą Robert zaangażował wokalistkę – swoją dziewczynę Sharon den Adel. Następnie zaproponował współpracę byłym członkom swojej poprzedniej kapeli The Circle (działającej później pod nazwą Voyage). Jeroen van Veen i Michiel Papenhove przyjęli propozycje, ale zespół nadal potrzebował perkusisty i klawiszowca. Tym pierwszym został Dennis Leeflang, drugim zaś młodszy brat Roberta – Martijn Westerholt. W ten sposób powstał cały skład zespołu.

Swoją pierwszą płytę demo pod tytułem Enter zawierającą utwory The Gatekeeper, Candles, Enter i Pearls of Light rozesłali do kilku wytwórni fonograficznych. W ciągu dwóch miesięcy otrzymali kilka różnych propozycji. Zespół zdecydował się na podpisanie kontraktu z DSFA Records. W tym samym czasie nastąpiła wymiana perkusisty na Ivara de Graaf. Na początku 1997 roku zespół rozpoczął nagrywanie swojej debiutanckiej płyty Enter zawierającej osiem utworów w tym także te z płyty demo. Producentem płyty został gitarzysta zespołu Orphanage (z którym wcześniej Within Temptation mieli okazję zagrać kilka koncertów), Lex Vogelaar, a wokalista tegoż zespołu, George Oosthoek zaśpiewał gościnnie w Deep Within. Całość zmiksował Oscar Holleman, znany także ze współpracy z The Gathering. Płyta nagrana w ciągu dwóch tygodni ujrzała światło dzienne 7 kwietnia 1997 roku.

White Lies

White Lies to założony w 2007 roku w Londynie, zespół w którego skład wchodzą Harry McVeigh (wokal, gitara rytmiczna, keyboard), Charles cave (gitara basowa, chórki) oraz Jack Lawrence-Brown (perkusja). W czasie koncertów zespół wspomagają Tommy Bowen (keyboard) oraz Rob Lee (gitara). 19 stycznia 2009 r. ukazał się ich debiutancki album To Lose My Life… promowany singlami - „Unfinished Business, „Death”, „To Lose My Life” oraz „Farewell to the Fairground”. Drugi studyjny album, Ritual, White Lies wydali 17 stycznia 2011 roku. Single z niego pochodzące to „Bigger Than Us”, „Strangers”, „Holy Ghost” oraz „The Power & The Glory”.

White Lies zadebiutowali swoją płytą, "To Lose My Life..." na pierwszym miejscu UK Album Chart, warto zauważyć, że był to pierwszy debiut na 1 miejscu w 2009 roku. Podczas promocji nowego albumu grupa wystąpiła w kanale telewizyjnym stacji Channel 4, 4Music podczas koncertu Shockwaves Album Chart Show[ i w Late Show with David Letterman. Występ w tym ostatnim programie był ich pierwszym telewizyjnym wystąpieniem emitowanym w USA.

Zespół poprzedzał podczas koncertów Snow Patrol, podczas ich trasy koncertowej po Wielkiej Brytanii i Irlandii, grupa zaplanowała występy, już jako główny wykonawca, w Europie, Ameryce Północnej, Japonii i Wielkiej Brytanii. Przy czym w Ameryce Północnej występują, w organizowanej przez NME trasie, wraz z Friendly Fires. Zespoły będą supportowane przez The Soft Pack. White Lies zagrali już na siedmiu z zapowiedzianych piętnastu koncertów w tym na festiwalu South by Southwest. Zespół zapowiedział koncerty na festiwalach takich jak Festiwal na wyspie Wigh, T in the Park, Oxegen, Festival Internacional de Benicàssim, Coachella i odbywającym się w Polsce Open'er Festival Pytani o swoją nazwę, odpowiadają, że wybrali ją dlatego, że "niewinne kłamstwa są takie powszechne ale jednak trochę mroczne i to są określenia jakimi postrzegają siebie"

Jeszcze jako Fear of Flying Banquet Records opisał drugi singel grupy jako "Quite danceable indie", natomiast The Guardian na swojej oficjalnej stronie nazwał grupę indie popowa. W wywiadzie dla BBC przyznali, że największy wpływ na nich mieli Talking Heads]. Mroczne dźwięki White Lies są często porównywalne do wykonawców takich jak Editors], Arcade Fire, Joy Division, Interpol[ The Killers, Echo & the Bunnymen, Tears for Fears i The Teardrop Explodes Również barwa głosu wokalisty często porównywana jest do takich wokalistów jak Ian Curtis czy Julian Cope.

Luxtorpeda

Polska grupa wykonująca szeroko pojętą muzykę rockową. Powstała w 2010 roku z inicjatywy gitarzysty i wokalisty Roberta Friedricha, znanego z zespołów: Acid Drinkers, Arka Noego, Kazik na Żywo i 2Tm2,3. Muzyk do współpracy zaprosił: gitarzystę Roberta Drężka, basistę Krzysztofa Kmiecika, obaj związani z formacją 2Tm2,3 oraz perkusistę Tomasza Krzyżaniaka, znanego już wcześniej z Turbo i Armii, członka grupy Stróże Poranka. W 2011 roku w trakcie nagrywania albumu skład uzupełnił wokalista Przemysław "Hans" Frencel, raper znany z duetu Pięć Dwa Dębiec. Debiutancki album formacji zatytułowany Luxtorpeda ukazał się 9 maja 2011 roku. W sesji nagraniowej wziął udział także Maciej Jahnz, który zarejestrował partie solowe gitary elektrycznej. Pod koniec 2011 roku grupa rozpoczęła prace nad drugim albumem pt. Robaki, który ukazał się 9 maja 2012 roku. W dwóch teledyskach promujących płytę role fabularne odegrali sportowcy: drużyny rugby na wózkach Balian i Jokers („Hymn”) oraz zawodnicy mieszanych sztuk walki, m.in. Michał Materla („Wilki dwa”).

Jelonek

Michał Jelonek nagrał 30 albumów współautorskich i ponad 50 albumów gościnnie (muzyka klasyczna, pop, r'n'b, folk, rock i metal). Wygrał wiele konkursów i festiwali m.in. Jarocin 93, Złoty Bączek Przystanek Woodstock WOŚP i inne. Kilkakrotnie wytypowany na jednego z najlepszych instrumentalistów polskich (1993-magazyn "Tylko Rock", 1994-Siedlce "Rock 94", 2008, 2009, 2010, 2011 - magazyn "Teraz Rock", "Metal Hammer" i inne). Działa jako muzyk sesyjny dla firm fonograficznych: BMG Ariola Poland, EMI Pomaton Poland, Uniwersal Music Poland i inne. W okresie od 1993r.do 2012r. zagrał około 1900 koncertów w całej Polsce a także w Anglii, Brazylii, Czechach, Estonii, Litwie, Łotwie, Meksyku, Niemczech, Rosji, Słowacji, Szwecji, Szwajcarii i na Ukrainie. Nagrywa muzykę do reklam i filmów.

Na swoim koncie ma wiele nagród i wyróżnień zdobytych na konkursach czy festiwalach: Złotego Bączka czy Jarocin 93. W tym samym roku według magazynu Tylko Rock został uznany najlepszym polskim instrumentalistą. Nagrodę zdobył czterokrotnie: w latach 1995 i 1996 jako członek zespołu Ankh, w 2004 roku (wspólnie z zespołem Hunter) oraz, solowo, w roku 2010.

W 1989 roku obronił dyplom w klasie skrzypiec Andrzeja Zuzańskiego w Państwowej Szkole Muzycznej II st. im. Ludomira Różyckiego Kielcach. Podsumowaniem tego był koncert skrzypcowy D-dur Ludwiga van Beethovena wraz z Orkiestrą Symfoniczną i Orkiestrą Kameralną Filharmonii Kieleckiej oraz z kwintetem smyczkowym: „Collegium Musicum” z którymi współpracował aż do 1993 roku. Jako muzyk sesyjny nagrywa z takimi artystami jak: Maryla Rodowicz, Perfect, Wojciech Gąsowski, Łzy, Mafia, Szwagierkolaska czy Stanem Borysem.

W 2002 roku Michał Jelonek nawiązał współpracę z formacją Hunter, z która nagrał między innymi trzy studyjne albumy. W czerwcu 2009 roku muzyk został nagrodzony w plebiscycie Świętokrzyskie Nagrody Muzyczne Scyzoryki 2009 w kategorii Wykonawca Instrumentalist. W listopadzie 2011 ukazało się najnowsze wydawnictwo skrzypka: "Revenge".

IRA

Polski zespół rockowy założony w 1987 roku w Radomiu przez gitarzystę Kubę Płucisza. IRA to jeden z najpopularniejszych i najbardziej "kasowych" polskich zespołów grających łagodniejszą odmianę heavy metalu pierwszej połowy lat 90., mający na koncie trzy złote płyty i jedną platynową. Krążki Mój dom, 1993 rok oraz koncertowy IRA Live osiągnęły nakład sięgający wielu tysięcy egzemplarzy, co pozwoliło grupie błyskawicznie awansować do czołówki polskiego rocka. Dzięki takim sukcesom, zespół miał okazję występować na wielu największych festiwalach rockowych w kraju, m.in. trzykrotnie na Festiwalu w Jarocinie, na Przystanku Woodstock, oraz na Festiwalu Odjazdy. Utwory z płyt zadebiutowały na prestiżowej polskiej Liście przebojów Programu III Polskiego Radia. Zespół wrócił na polską scenę muzyczną pod koniec 2001 roku po siedmioletnim okresie spowodowanym zawieszeniem działalności. W 2002 roku grupa została nominowana do nagrody Fryderyki 2002 za album Tu i Teraz, a dwa lata później za album Ogień. Obecnie zespół wciąż intensywnie koncertuje kraju i poza jego granicami.

Oberschlesien

Grając muzykę industrialną wykorzystuje teksty w gwarze śląskiej. Nie są to jednak łatwo wpadające w ucho melodie i piosneczki, rodem z festynów. To muzyka, którą fachowcy z branży i dziennikarze, mający okazje zapoznać się z materiałem, od razu porównali do legendarnej niemieckiej grupy Rammstein. I to porównanie nie jest przypadkowe – Rammstein podbił świat śpiewając po niemiecku, śląska gwara jak się okazuje, również znakomicie odnajduje się w tego typu muzyce. Zespól Oberschlesien tworzą doświadczeni muzycy, którzy projekt traktują niezwykle starannie. Stąd też utwory, które znajdują się na debiutanckiej płycie są dopracowane do perfekcji. Pierwszy singiel Oberschlesien spotkał się ze wspaniałym przyjęciem recenzentów i słuchaczy, którzy mieli okazje posłuchać go za pośrednictwem tej strony internetowej, lub na profilu Facebook

Bracia Figo Fagot

Zespół Bartka Walaszka, założyciela grupy artystycznej GIT PRODUKCJA autora popularnych kreskówek z serii „Kapitan Bomba” robi coś, czego jeszcze nikt w Polsce nie zrobił. Artyści założyli prawdziwy zespół z gatunku disco, nurt: polo. Każdy, kto ma poczucie humoru, doceni kunszt wykonawczy duetu Bracia Figo Fagot. Blogerzy i komentatorzy porównują zespół do sztandarowych kapel z nurtu "comedy rock" (jak np. Tenacious D) Bracia Figo Fagot to jedyny zespół muzyczny, który obrósł w legendę zanim stał się sławny. Wszystko zaczęło się, gdy na potrzeby serialu „Kaliber 200 Volt” scenarzyści Git Produkcji wprowadzili do fabuły drugoplanowe postaci sympatycznych muzyków disco-polo. Szybko okazało się, że Filip i Fabian Barłosiowie skradli serca widowni, a niedługo potem trafili w jej gusta.

Dziś trudno znaleźć młodego człowieka, który przechadzając się po ciemnym lesie nie dodaje sobie otuchy nucąc pod nosem „Małgoś, Małgoś”. Kto z nas powstrzyma nogę od tupania, gdy posłyszy na dyskotece melancholijne „Gdybym zgolił wąs”? Po zakończeniu emisji serialu legenda stała się fikcją, a Bracia Figo Fagot zaczęli udzielać prawdziwych koncertów przed mniej lub bardziej żywą widownią. Potężne basy, agresywne piano i głos jakby tysiąc aniołów zaśpiewało z nieba – to cechy, które powodują, że królowie disco są tylko jedni!

Line-up imprezy
Dzień pierwszy
Oberschleisen – 17:00 – 17:40
Ira - 18:00 – 19:15
Happysad - 19:45 – 21:00
White Lies – 21:30 – 23:00
Sabaton - 23:30 – 1:00

Dzień drugi
1. Bracia figo fagot – 17:00 – 17:45
2. Jelonek - 18:00 – 19:15
3. Luxtorpeda - 19:45 – 21:00
4. Guano Apes – 21:30 – 23:00
5. Within Temptation - 23:30 – 1:00