Blaser Quarter już jutro w Hipnozie!

28 lutego 2011 w katowickim Jazz Clubie Hipnoza wystąpi Blaser Quarter. Samuel Blaser - to wschodząca gwiazda muzyki improwizowanej i jazzu . Młody utalentowany puzonista i kompozytor szwajcarski jest liderem międzynarodowego zespołu "Samuel Blaser Quartet" autorem ostatnio wydanego przez Clean Feed albumu zatytułowanego Samuel Blaser Quartet - Pieces of Old Sky (Clean Feed Records, 2009), który otrzymał znakomite recenzje wśród międzynarodowych krytyków. Samuel uważany jest za równie utalentowanego co najgłośniejszy puzonista free-jazzu Albert Mangelsdorf. Technika gry i dojrzałość muzyczna Samuela budzą podziwi uznanie, szczególnie, że muzyk ma dopiero 29 lat. Twórczość Blasera przypomina niektórym muzykę Tomasza Stańko, będącego zresztą idolem Samuela. Od kilku lat puzonista mieszka w Nowym Jorku, gdzie odnalazł dla swojego talentu oraz wyobraźni najlepsze warunki artystycznego rozwoju. Do wspólnego grania zaprosił wybitnych instrumentalistów: amerykańskiego perkusistę Gerry Hemingway'a, gitarzystę z Francji Marc'a Ducre oraz szwajcarskiego kontrabasistę Banz'a Oester.

REKLAMA

Gerry Hemingway- pochodzi z rodziny muzyków - jego babka była koncertującą pianistką, zaś ojciec studiował kompozycję u Paula Hindemitha. Jako nastolatek stał się fanem rocka, ale później uwiódł go jazz, którego słuchał w nowojorskich nocnych klubach. Po powrocie do New Haven, zaczął grać z Anthonym Davisem i Georgem Lewisem oraz z Leo Smithem. Hemingway zaczął uczęszczać do Berklee School of Music, ale porzucił uczelnię po pierwszym semestrze. Niebawem założył zespół Advent, który potem przemianował na Anthony Davis Quartet (Davis, Hemingway, Mark Helias, Jay Hoggard). Nauki pobierał prywatnie u Alana Dawsona, na uniwersytetach Yale i Wesleyan uczęszczał na wykłady dotyczące hinduskiej i zachodnioafrykańskiej gry na instrumentach perkusyjnych. Zagrał serię solowych koncertów, nawiązał też długoletnią współpracę z Rayem Andersonem. Pod koniec lat 70. Hemingway założył swoją własną wytwórnię płytową Auricle, wydając w niej swoje debiutanckie płyty "Kwambe" i "Oahspe" (z trio, które założył razem z Andersonem i Heliasem). W 1980 r. koncertował w Europie z kwartetem Andersona, nagrywajac przy okazji album "Harrisburg Half Life". W 1981 r. wydał album "Solo Works", dzieło inspirowane współpracą z kompozytorem, saksofonistą i ekspertem muzyki elektronicznej, Earlem Howardem. W 1983 r. wszedł w skład kwartetu Anthony'ego Braxtona, z którym wiele koncertował i nagrywał. Zespoły Oahspe (trio Raya Andersona) i BassDrumBone, występowały sporadycznie, więc Hemingway grywał też z grupą Davisa Episteme (Undine), z Marlin Crispell ("Circles", "The Kitchen Concert") i z zespołem Reggie'go Workmana. Pod koniec lat 80. jego nazwisko stało się dobrze znane w Europie, gdy koncertował z gitarzystą Derekiem Baileyem, z wiolonczelistą Ernstem Reijsegerem (obecnie członkiem kwintetu Hemingwaya). Następnie, dzięki pracy w ramach tria niemieckiego pianisty Georga Grawesa (Sonic Fiction). Hemingway wydał w europejskich firmach trzy ciekawe albumy z własną muzyką: jeden ukazuje jego grę solową ("Tubeworks"), dwa pozostałe to sesje z kwintetem ("Outerbridge Crossing", "Special Detail"). Po powrocie do Nowego Jorku, pracował z kwartetem Tambastics (Robert Dick, Mark Dresser, Denman Maroney), który nagrał swoją debiutancką płytę w 1992r. Hemingway, to eksperymentator, który przy pomocy przebogatej palety barw dźwięku, wydobywanych z zestawu perkusyjnego, szokuje użyciem nieortodoksyjnych środków wyrazu.

Marc Ducret - swoją profesjonalną karierę muzyka jazzowego rozpoczął w wieku 17 lat. Jest samoukiem, dzięki fenomenalnemu słuchowi opanował również grę na lutni i kontrabasie, okazjonalnie również śpiewał w zespołach o rockowym i folkowym charakterze. Jako gitarzysta zadebiutował w oktecie Patrice'a Caratini. Nieco później, w 1986 roku zostaje członkiem pierwszej Krajowej Orkiestry Jazzowej. Jego muzyczne dokonania zostają docenione przez jazzowe środowisko: w 1987 r. otrzymuje nagrodę im. Django Reinhardta, zostaje także wybrany najlepszym gitarzystą wg czasopisma "Jazz Hot" w 1988 i 1989 roku. Swój pierwszy autorski album Ducret nagrywa wraz z Michelem Benitą - kontrabas i Aaronem Scootem - perkusja. Płyta "La Théorie du Pilier" wydana zostaje przez Label Bleu w 1987 roku. Odtąd wszystko toczy się szybko. Marc Ducret dużo nagrywa jako solista, często też jest zapraszany przez innych instrumentalistów. Od 1991 roku francuski gitarzysta regularnie współpracuje z saksofonistą Timem Berne, z którym nagrał osiem płyt od 1991 do 1995 roku. Marc Ducret współpracował także z takimi muzykami jak: David Friedmann, Michel Portal, Joachim Kuhn, Franco Ambrosetti, Didier Lockwood, Eric Barret, Miroslav Vitous, Enrico Rava, Mino Cinelu, Adam Nussbaum, Django Bates, Richard Galliano, David Sanborn, Joey Baron, Bobby Previte, Michel Godard, Louis Sclavis, Herb Robertson, Chris Speed, Anthony Cox, Michael Formanek, Jim Black, Tom Rainer, Daniel Humair, Henri Texier, David Torn, Craig Taborn i wielu innych. Wraz z Bruno Chevillonem - kontrabas i Erikiem Echampardem - perkusja, tworzy własny zespół muzyczny. Równolegle gra także w innych składach, między innymi z kwartetem François Corneloupa i wspomnianego już wcześniej amerykańskiego saksofonisty Tima Berne. Poza jazzową improwizacją interesuje go również Muzyka Nowa oraz eksperymenty brzmieniowe powstające na gruncie elektroniki.