17 kwietnia w katowickim kinoteatrze Rialto wystąpił Lech Janerka. Był to pierwszy koncert artysty po dwuletniej przerwie.

Lech Janerka w polskiej muzyce rockowej pojawił się pod koniec lat siedemdziesiątych. W 1979 roku założył zespół Klaus Mitffoch, który nagrał tylko jedną płytę przez wielu uznaną za jedną z najistotniejszych w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Ekspresją album dorównywał muzyce zespołów punk rockowych, charakteryzował się jednak znacznie bardziej rozbudowaną warstwą melodyjną i harmoniczną. Teksty odnosiły się do rzeczywistości PRL lat osiemdziesiątych, wiele z nich stanowiła zawoalowana krytyka panującego reżimu, a także wezwanie do walki.

W 1986 roku po rozpadzie zespołu Janerka wydaje Historię podwodną - płytę, sygnowaną już swoim imieniem i nazwiskiem. Płyta - o znacznie spokojniejszym (muzycznie i lirycznie) charakterze oceniona została zarówno przez krytyków jak i słuchaczy bardzo wysoko. Niemal wszystkie zawarte na niej utwory znalazły się na krajowych listach przebojów (np. „Konstytucje”, „Niewole”, „Ta zabawa nie jest dla dziewczynek”).

W następnych latach Janerka wydał kolejne albumy. Nie przyniosły one już tak spektakularnych sukcesów, niemniej ugruntowały jego pozycję na polskim rynku muzycznym, jako twórcy niezależnego, oryginalnego - pozostającego niejako na uboczu sceny rockowej. Twórca często zmieniał charakter muzyczny swoich utworów (np. album „Bruhaha” pełen był ostrych gitarowych riffów, a „Ur” była znowuż daleka od estetyki rocka). Wśród fanów twórczości Janerki często można się spotkać z opinią, że warstwa muzyczna kolejnych albumów pozostawia coraz większy niedosyt, w przeciwieństwie do coraz bardziej poetyckich i głębokich tekstów.

W 2005 roku muzyk wydaje płytę Plagiaty. Płyta zawiera kompozycje, które Janerka grał w czasach młodzieńczych, natomiast teksty zostały napisane współcześnie. Krążek cieszy się sporym uznaniem zarówno publiczności, jak i krytyków. W tym samym roku Janerka otrzymuje za niego nagrodę Superjedynka, w kategorii „płyta alternatywna”. Piosenka „Rower” dociera do czołowych miejsc polskich list przebojów, a teledysk do niej zdobywa grand prix na festiwalu polskich wideoklipów Yach Film. Za ten utwór Janerka niespodziewanie otrzymał Fryderyka w kategorii „piosenka roku”. W 2004 roku dostał Fryderyka w kategorii „reedycja roku”.