Brytyjski Candoco Dance Company kończy w tym roku 25 lat i jest jednym z najważniejszych europejskich zespołów tańca nowoczesnego. Ich spektakle to odkrycia choreograficzne, które wciąż na nowo przesuwają granice definiujące taniec i przełamują stereotypy myślenia o fizycznej sprawności i perfekcji, zwłaszcza że solistami są także tancerze niepełnosprawni.

Tak skomponowany zespół oferuje choreografom niezwykłe możliwości artystyczne. Wystarczy popatrzeć, jakie sławy światowego tańca z nim pracują: Emanuel Gat, Rachid Ouramdane, Wendy Houston, Javier de Frutos, Emily Claid, Doug Elkins, Siobhan Davies, Fin Walker, Darshan Singh-Bhuller, Annabel Arden czy Stephen Petronio. Dodać trzeba jeszcze dwa ważne nazwiska: choreografów niepełnosprawnych Claire Cunningham i Marka Brew.

Candoco Dance Company założony został w 1991 roku przez tancerzy i choreografów Celeste Dandeker i Adama Benjamina. Pomysł na zespół dla wszystkich narodził się podczas warsztatów integracyjnych w londyńskim Centrum Aspire dla osób z urazami kręgosłupa. Candoco jest dziś profesjonalną grupą teatralną, a zarazem organizacją, która z pomocą sztuki promuje różnorodność i integrację. Prowadzi go dwoje dyrektorów artystycznych i wieloletnich tancerzy Candoco: Stine Nielsen i Pedro Machado. Candoco Dance Company to nie tylko spektakle, ale i zawodowe szkolenia tańca inkluzywnego, czyli właśnie tańca dla wszystkich, dla sprawnych i niepełnosprawnych, dla amatorów i dla artystów oraz wykłady i warsztaty. Działalność tego niezwykłego teatru z Londynu stanowi ważki głos w światowej debacie o tańcu, o niepełnosprawności jako jego istotnym elemencie i o drogach estetyki we współczesnej choreografii. Zespół artystów z Candoco doprowadził do zmian w myśleniu, kto ma dostęp do świata tańca i kultury, kto jest sprawny fizycznie, wzbogacił sposoby komunikacji, interakcji i kształtowania otaczającego nas świata oraz postrzegania sztuki i jej różnorodności. Z projektami edukacyjnymi, szkoleniowymi i artystycznymi teatr wyrusza też tam, gdzie dopiero zaczyna się walka o prawa osób niepełnosprawnych, m.in. do Palestyny, Wietnamu i Armenii.

We Wrocławiu zobaczymy dwa spektakle wyprodukowane w 2014 roku. „Let’s Talk About Dis” w inscenizacji Hetaina Patela, jednego z najciekawszych brytyjskich artystów wizualnych - to spektakl zabawny i intymny zarazem, który wykorzystuje różnice w osobowościach i fizyczności tancerzy. Reżyser pyta o problem tożsamości i jej indywidualne postrzeganie przez widza, komplikując i różnicując zrozumienie przekazu przez wykorzystanie obok ruchu kilku języków, w tym migowego.

Z kolei „Notturnino” wybitnego szwajcarskiego choreografa Thomasa Hauerta, współzałożyciela i szefa słynnej belgijskiego zespołu tańca nowoczesnego ZOO, inspirowany włoskim filmem dokumentalnym „Tosca’s Kiss” o emerytowanych śpiewakach operowych z domu opieki w Mediolanie, to wzruszający spektakl o kruchości życia, starości i godności. Rytm nadaje mu oryginalna filmowa ścieżka dźwiękowa, z nagraniami rozmów i śpiewu pensjonariuszy.

Oba przedstawienia eksplorują tereny w sztuce dotąd nieznane bazując na niezwykłych możliwościach zespołu tancerzy i dowodząc po raz kolejny oryginalności i niepowtarzalności Candoco Dance Company.