Popołudnie spędzone przy kawie i słuchaniu wiedeńskiej muzyki salonowej na csakan i fortepian. Tak jak i specjalnie parzona kawa, specjalnością wiedeńską był csakan – forma fletu prostego zaopatrzonego w system klap, który dysonował silniejszym brzmieniem umożliwiającym grę z fortepianem. Dysponował także możliwościami technicznymi koniecznymi do wykonywania romantycznej, niejednokrotnie bardzo wirtuozowskiej, a jednak rozrywkowej muzyki, która rzadko rozbrzmiewała w atmosferze koncertowego skupienia.