Piosenka może być wierszem, kazaniem i programem publicystycznym, poręcznym medium lirycznych stanów duszy autora i wykonawcy, zwierciadłem, w którym odbija się świat. Melodią i słowem – metaforycznie lub wprost – można opisać zmiany społeczne, polityczne, ekonomiczne, obyczajowe i kulturowe. Piosenką można zachwycić, zdenerwować i uczyć. Dziś wieczorem posłuchamy polskich przebojów i wierszy. Niektóre z nich były soundtrackiem naszego dzieciństwa i czasu dojrzewania. Na niektóre byliśmy albo zbyt dorośli, albo zbyt młodzi. Patetyczne pieśni protestu i kameralne spowiedzi. Historie o niesprawiedliwości wielkiego świata i niewygodach naszego kraju. Opowieści o nienawiści, niewierze, ale też o prośbach o wolność i miłość. Każda z trzech odsłon koncertu będzie miała swój temat przewodni. Kim są dziś artyści, wewnętrzni emigranci, niebieskie ptaki, którym odebrano skrzydła? Co poszło z tym światem nie tak i kogo winić za to, że nie udało się go sprawiedliwie urządzić? I na koniec: czy jest cień szansy na to, by było lepiej? Czy dobro w ludzkich sercach to już tylko sen?