PATRONAT MEDIALNY

The Exploited w Krakowie

the_exploited_w_krakowie
Brytyjska legenda punka The Exploited powraca w wielkim stylu po tym, jak wokalista Wattie Buchan doznał ataku serca na scenie w Lizbonie w lutym tego roku. Zaledwie 10 miesięcy później zespół, silniejszy niż kiedykolwiek, przedstawia plany na 2015 rok.

The Exploited jest zaliczany do tzw. drugiej fali brytyjskiego punka. Od samego początku dowodzony przez wokalistę Wattiego Buchana. Do fascynacji twórczością The Exploited przyznawali się muzycy takich zespołów jak: Nirvana i Massive Attack. Ich koncertowy album "On Stage" był pierwszą zagraniczną płytą z punk rockową muzyką, która została wydana oficjalnie w Polsce. Ich debiutancki, dziś kultowy już album "Punks Not Dead" okazał się numerem jeden na angielskiej liście niezależnych w 1981 roku i w ciągu kilku tygodni sprzedał się w ilości 150 tysięcy egzemplarzy. Kolejne albumy: "Troops Of Tomorrow" z 1982 roku, "Let's Start A War" z 1983 roku oraz "Horror Epics" z 1985 roku także weszły już do muzycznego kanonu. The Exploited udaje się też z powodzeniem łączyć punk rock z metalem o czym mogą świadczyć bardzo dobrze przyjęte późniejsze płyty zespołu: "Massacre" (1990), "Beat The Bastards" (1996) i "Fuck The System" (2002). Pomimo licznych zmian składu zespół istnieje nieprzerwanie od ponad 30 lat i nadal jest żywą legendą punk rocka lat 80.

Powstali w 1979 roku w Edynburgu z inicjatywy byłego żołnierza Wattie Buchana. W pierwszym składzie znaleźli się także – gitarzysta Big John Duncan, perkusista Andrew „Dru Stix” Campbell, basista Gary McCormack oraz wokalista Terry Buchan, który jednak szybko odszedł z formacji. Zaczynali od grania tak zwanego Oi!, czyli gatunku oscylującego między punkami a skinheadami, obecnego na Wyspach Brytyjskich pod koniec lat 70. Z czasem przekształcili się w zespół grający szybkiego ulicznego punka i jego hardcore’ową odmianę.

Rok później założyli własną niezależną wytwórnię Exploited Record Company, w której wydali swoje pierwsze EP-ki - „Army Life” oraz „Exploited Barmy Army”. W następnym roku podpisali kontrakt z Secret Records. W 1981 roku na rynku ukazał się ich debiutancki longplay – „Punk's Not Dead” (numer 1. na liście niezależnych albumów tamtego roku) i pierwszy krążek koncertowy „On Stage”, będący zapisem występu w rodzinnym mieście.

W 1982 roku ukazała się druga płyta długogrająca formacji – „Troops Of Tomorrow”, która stanowiła inspirację między innymi dla Slayera. Rok później do sklepów trafił krążek „Let's Start a War (Said Maggie One Day)” oraz EP-ka „Rival Leaders”. W 1985 roku muzycy zaprezentowali fanom nowy materiał studyjny pod tytułem „Horror Epics”. Dwa lata późnej fani otrzymali kolejny longplay grupy – „Death Before Dishonour”. Od tego roku także zaczęli muzycznie ewoluować w kierunku crossover thrash, któremu pozostają wierni do dziś.

Na następny studyjny materiał trzeba było czekać aż trzy lata – w 1990 roku ukazał się „The Massacre”. Dopiero sześć lat później wydano nowy krążek „Beat the Bastards”.

Ich dyskografię zamyka „Fuck the System”, który miał swoją premierę w 2003 roku, ale zespół nie powiedział w tej kwestii ostatniego słowa. Na 2015 rok zapowiedziane jest bowiem kolejne wydawnictwo zespołu. Gościem specjalnym krakowskiego koncertu będzie równie kultowy na rodzimej scenie muzycznej Dezerter.

Zespół powstał w maju 1981 r. w Warszawie. Pierwszy skład to: Robert „Robal” Matera – gitara, voc., muzyka; Krzysiek Grabowski – perkusja, teksty i Darek „Stepa” Stepnowski – bas. Po pewnym czasie dołączył Darek „Skandal” Hajn – voc. Grupa przyjęła prowokacyjną wtedy nazwę SS-20 (były to radzieckie rakiety z głowicami nuklearnymi), a swój debiut koncertowy miała na Mokotowskiej Jesieni Muzycznej w listopadzie 1981 r. W stanie wojennym SS-20 został zmuszony zmienić nazwę i już jako DEZERTER udał się w trasę koncertową z zespołami: TZN Xenna i Deuter (słynna Rock Galicja’82).

Pod koniec 1983 roku Dezerter nagrał singla dla Tonpressu: „Ku przyszłości” (4 utwory: „Ku przyszłości”, „Spytaj milicjanta”, „Szara rzeczywistość”, „Wojna głupców”). Jednak brak możliwości nagrania pełnej płyty skłoniły muzyków do założenia własnego miniwydawnictwa Tank Records. Jego nakładem ukazały się dwie kasety: „Jeszcze żywy człowiek” (koncert z Jarocina’84) i „Izolacja” (koncert Dezertera z Hybryd plus utwory nowofalowych zespołów radzieckich). W 1985 roku odszedł z zespołu Stepa, zastąpiony wkrótce przez Pawła Piotrowskiego. W następnym roku ze śpiewania zrezygnował Skandal (zmarł w 1995). Funkcję wokalisty ponownie przejął Robal. W 1985 roku ukazały się dwie składankowe płyty: „Fala”, na której obok m.in. utworów Siekiery, Kryzysu czy Izraela, znalazły się też utwory Dezertera: „Nie ma zagrożenia” i „Plakat” oraz „Jak punk to punk”, na której pojawiły się piosenki „Nie ma nas” i „Uległość”.

Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock'n'Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera – „Underground Out Of Poland”. Dzięki operatywności ówczesnego menedżera grupy – Maćka Chmiela – w 1987 r. został nagrany pierwszy (ocenzurowany) LP „Kolaboracja”.

Rok 1989 to kolejna płyta „Kolaboracja II”, a 1990 – „Wszyscy przeciwko wszystkim” (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Szwajcarii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii. Dwa lata później ukazał się album „Blasfemia”, a w 1993 r. „Jak powstrzymałem III wojnę światową” – zbiór archiwalnych nagrań Dezertera oraz cztery piosenki z udziałem Katarzyny Nosowskiej. W 1993 r. po raz kolejny nastąpiła zmiana basisty, na miejscu Pawła na krótko pojawił się Mariusz „Zyziek” Zych. Latem 1994 roku Dezerter (w składzie: Robert Matera i Krzysiek Grabowski) nagrał album „Ile procent duszy?”.

W tym samym roku powstał film o grupie: „Dezerter – nie ma zagrożenia” (zrealizowany przez Pawła Konnaka). Kolejna płyta zespołu: „Deuter” (1995) to przypomnienie utworów zespołu Deuter zaśpiewanych przez Pawła „Kelnera” Rozwadowskiego. Na basie zagrał Tony von Kinsky (zrezygnował z grania w zespole w 1999 i został zastąpiony przez Jacka Chrzanowskiego). Kolejne albumy to: „Mam kły mam pazury” (1996), „Ziemia jest płaska” (1998) i „Decydujące starcie” (2001), który po raz kolejny został nagrany w dwuosobowym składzie: Matera-Grabowski.

Rok 2002 obfitował w ciekawe koncerty, z których najważniejsza była trasa po Belgii, Holandii i Anglii z francuskim zespołem La Fraction. Największym wydarzeniem w jej trakcie był wspólny występ w londyńskiej Astorii dla kilku tysięcy osób. Na większości koncertów w 2002 r. gościnnie występowała Katarzyna Nosowska. W tym roku ukazały się również kompaktowe wznowienia archiwalnych płyt zespołu. Rok 2003 to m.in. trasa koncertowa z Moskwą, a także udział w festiwalu PRL w Warszawie i Katowicach. Dezerter zagrał tam obok m.in. KSU, Armii i Kultu.

W czerwcu 2004 r. ukazała się płyta: „Nielegalny zabójca czasu”. Jest to pierwsza płyta nagrana z nowym basistą Jackiem Chrzanowskim. Znalazło się na niej 14 utworów. Produkcją i organizacją nagrań zajął się sam zespół. Album był promowany jesienną trasą koncertową, na której gościem była grupa Akurat.

W kwietniu 2005 r. ukazało się pierwsze w historii zespołu DVD. Płyta zawiera zapis koncertu na X Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą. Zamieszczono na nim również wywiad z zespołem ilustrowany archiwalnymi materiałami. Wiosną 2006 r. zespół zagrał kilka koncertów w Polsce i Niemczech (Berlin, Brema, Hamburg). 24 kwietnia miał swoją premierę dwupłytowy album „Punk’s Not Jazz”, na którym zebrane zostały najpopularniejsze piosenki Dezertera. Wydawnictwo związane było z 25. urodzinami zespołu.

W kolejnych latach Dezerter prowadził głównie działalność koncertową. Wśród najważniejszych występów wymienić można: festiwale: Rock For People w Czechach (2006), Jarocin (2007), OFF Festival (2007), Węgorzewo (2008), koncerty w Edynburgu (2008), w Warszawie – akcja „Ratuj Tybet” (2008) i Berlinie (2009).

W maju 2009 r. zespół zarejestrował piosenkę „Śpiew murów” do słów Tadeusza Gajcego, która ukazała się na płycie „Gajcy” wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego, przypominającej wiersze poety w aranżacjach polskich zespołów alternatywnych.

W listopadzie 2009 r. grupa wystąpiła w USA (Nowy Jork i Chicago). W Nowym Jorku Dezerter był gościem festiwalu „Walc Rebeliantów: Muzyka Undergroundowa zza Żelaznej Kurtyny”, współorganizowanego przez Instytut Kultury Polskiej. Impreza, wsparta panelem dyskusyjnym z udziałem muzyków, przybliżała Amerykanom życie społeczne i kulturalne w Europie Wschodniej przed rokiem 1989.

Kolejne miesiące to praca nad nowymi piosenkami zwieńczona sesją nagraniową w lipcu i sierpniu 2010 r. W międzyczasie zespół wystąpił na trzech ciekawych imprezach: w Toruniu w ramach festiwalu filmowego Tofifest (piosenki Dezertera pojawiły się w dwóch znakomitych polskich filmach: „Dom zły” i „Wszystko co kocham”), w Jarocinie ze specjalnym programem „Kłam TV”, a także na Puntala Rock Festival w Finlandii.

Nowy album zatytułowany „Prawo do bycia idiotą” ukazał się w październiku 2010 r. i był promowany piosenkami „Jesteśmy sektą” i „Ratuj swoją duszę”. Po jesienno-wiosennej trasie koncertowej, która objęła również po raz pierwszy Dublin, Dezerter wystąpił na Seven Festival w Węgorzewie i na OFF Festivalu w Katowicach. W listopadzie 2011 ukazał się zapis słynnego występu w Jarocinie’84. Koncert „Jeszcze żywy człowiek, Jarocin’84 Live” do tej pory znany jedynie z kasety został wydany w wersji CD i LP. A jesienią 2012 r. na półki sklepów powróciły reedycje albumów: „Kolaboracja”, „Wszyscy przeciwko wszystkim” i „Blasfemia”.

Rok 2013 przyniósł kolejne koncerty i rozpoczęcie prac nad materiałem na nową płytę, który ostatecznie powstał w pierwszym półroczu 2014 r., a został zarejestrowany w lipcu 2014 r. Album „Większy zjada mniejszego” ukazał się 6 października 2014 r. nakładem Mystic Production. Pierwszym singlem z nowej płyty była piosenka tytułowa. Jesienią zespół odwiedził z koncertami 17 miast w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
Trwa ładowanie zdjęć