Lombard istnieje dla ludzi i dzięki nim, dlatego naszym zadaniem jest im nie tylko przypominać o problemach ale i wysyłać pozytywną energię. Muzyka w pewnym sensie jest lekarstwem na wszystko. Widzimy to grając koncerty dla dzieci niepełnosprawnych intelektualnie, dla dzieci niewidomych, dla dzieci skrzywdzonych w domach dziecka, dla trudniej młodzieży w zakładach poprawczych, w więzieniach, grając dla wojska, straży, polityków… Muzyka łączy ludzi! Może zasmucić, wzruszyć, zezłościć, wzbudzić agresję, ale jest też nośnikiem pozytywnej energii i tą dozę pozytywnych emocji chcieliśmy w niej przekazać. Grzegorz skomponował do tekstu niebanalną muzykę i dziś każdy koncert rozpoczynamy tą optymistyczną piosenką!

„Why” – to kompozycja którą Wasi fani znają już od kilku lat, do której powstał również teledysk, jednak dopiero teraz ukazuje się na płycie. Utwór ten wspierał akcję charytatywną Caritas. Jak doszło do współpracy pomiędzy Wami? Mieliście okazję poznać również wychowanków ośrodków prowadzonych przez Caritas, kilku z nich wzięło udział również w zdjęciach do teledysku. Jak wspominacie ten czas?

Grzegorz Stróżniak – Wspaniale jest dawać siebie innym. Dzięki cudownym ludziom jakich spotykamy na swojej drodze mamy możliwość stawać się częścią ich charytatywnego dzieła. Są organizację w których akcje włączamy się bardzo często jak choćby Olimpiady Specjalne. Od 13 lat odwiedzamy domy dziecka, placówki opiekuńczo-wychowawcze, szkoły specjalne, domy starców, hospicja i szpitale. Ściany naszego domu wypełniają podziękowania, nagrody, pamiątki robione w warsztatach terapii zajęciowych. Mamy wielu niezwykłych niepełnosprawnych przyjaciół i to nasza cenna zdobycz.

Tak właśnie poznaliśmy niezwykłego ks. Jacka Dziela. Przez kilka lat jako dyr. Caritas Archidiecezji Gnieźnieńskiej Jacek organizował wiele niesamowitych inicjatyw wokół swoich placówek. Koncerty charytatywne dla CARITAS zagraliśmy w najbardziej niecodziennych miejscach jak np. Plaża Miejska, oczywiście nie było ani sceny, a nagłośnieni wołało o pomstę do nieba, ale nie to było ważne! Ma tak niesamowitą osobowość, że był w stanie namówić nas nawet do odwiedzania swoich podopiecznych i wspólnego śpiewania z nimi kolęd. Targaliśmy wtedy z Martą sprzęt i klawisze i godzinami śpiewaliśmy z dzieciakami kolędy. Jeden wieczór Marta musiała zrobić profesjonalny makijaż chyba 30 dziewczynkom, a Ja przy klawiszach musiałem słuchać takich hitów, że więdły mi uszy. Wspaniały to był czas. Przez kilka lat z rzędu byliśmy również gośćmi organizowanego przez Jacka Festiwalu. Tak powstał pomysł najpierw na telewizyjną reklamę 1% z udziałem dzieciaków ze Słonecznej Przystani CARITAS, które śpiewały z Martą utwór „Patrz! Patrz!”, a później teledysku „Why?”(Dlaczego), który promował tą akcję CARITAS. Realizacją reklamówki i klipu zajął się nieżyjący dziś Andrzej Sobczak i jego agencja artystyczna AS.

Marta Cugier - W październiku 2006 roku na Gali Caritas Lombard otrzymał niezwykłe wyróżnienie, nagrodę Pomocna Dłoń Caritas za współpracę i działalność na rzecz potrzebujących. W grudniu 2006 otrzymaliśmy „Srebrną Pieczęć Miasta Poznania” z okazji 25-lecia powstania zespołu Lombard za promowanie miasta i za niezwykle intensywną działalność charytatywną. W grudniu 2006 na Gali Wielkopolskich Olimpiad Specjalnych Lombard otrzymał specjalne wyróżnienie za niezwykła wrażliwość i działalność charytatywną na rzecz dzieci z upośledzeniem umysłowym. 6 października 2007 roku w Teatrze Polskim w Warszawie Lombard otrzymał prestiżowe wyróżnienie przyznawane przez Caritas Polska Ubi Caritas 2007. To cenniejsze nagrody dla nas niż złote czy platynowe płyty.

Grzegorz Stróżniak - Poprzez utwór Why? (dlaczego), chcieliśmy przypomnieć wszystkim, że życie dziecka nie ogranicza się do lodów, cukierków, baloników i zabawek, ale to także – w przypadku wielu dzieci – ogromne problemy - choroby, opuszczenie przez najbliższych, znęcanie się i wykorzystywanie.

Przesłuchując „ShowTime” docieramy do utworu „It’s not to late (Nie jest za późno)”, którego po Lombardzie chyba mało kto się spodziewał. Na wokalu raper Damian Pankiewicz, a tylko w refrenach pojawia się Marta, a w jednej ze zwrotek Grzegorz. Utwór porusza bardzo poważny problem walki z uzależnieniem od narkotyków. Utwór ten ma swoją historię, którą chciałbym abyście opowiedzieli. Z tego co wiem, obecność Damiana na wokalu również nie jest przypadkowa i nie jest to tylko forma muzycznej kolaboracji rockowego bandu z raperem.

Marta Cugier – Damiana Pankiewicza, Kebaba poznaliśmy w Zakładzie Karnym w Nowogardzie. Zostaliśmy tam zaproszeni na spotkanie z więźniami, którzy poddają się resocjalizacji. Grzegorz bardzo chciał tam wystąpić, a Ja byłam sceptyczna. Trudno było przewidzieć co się może wydarzyć. Jechaliśmy do Nowogardu całą noc i rozmawialiśmy o tym z zespołem. Grzegorz przekonał nas, że to ma sens i wjechaliśmy za bramy przerażającego więzienia.

Grzegorz Stróżniak - Atmosferę rozładowało kilka żartobliwych tekstów rzuconych przez chłopaków zza więziennych krat. Spotkaliśmy się na spacerniaku, był słoneczny dzień. Najpierw patrzyli na nas trochę z niedowierzaniem. Bardzo długo musieliśmy pracować na ich zaufanie. 100 osób wystawionych na świecznik w nagrodę, z setek tych, którzy się poddali lub tych dla których nie ma już ratunku. Więzienna rzeczywistość nie jest łatwa. Z półsłówek można było wyczytać ich obawy. Z czasem jednak znaleźliśmy nić porozumienia i udało nam się ich zmusić do jakiejś reakcji na naszą muzę! To było pierwsze, ale nie ostatnie nasze spotkanie. Następne było już bardziej kameralne. Nie musieli się obawiać wytykania palcami przez tych nie nagrodzonych współwięźniów. Ze spuszczonymi głowami mówili nam „przez głupotę, przepierdoliłem swoje życie”, „Tu jest piekło, ale jak wyjdę to im tak prędzej czy później tu trafię”… „Błędne koło!”.



Marta Cugier - Trudno im się wyrwać ze świata przestępczego. Kradzieże, rozboje, pobicia, nieumyślne spowodowanie śmierci, narkotyki… to wszystko będą mieli do końca życia w życiorysie. Ciężko jest żyć z takim obciążeniem! Są na starcie wykluczeni, a przecież każdy ma prawo popełniać błędy… Staramy się w każdym człowieku dostrzegać dobro. Nie wiem jaki miałabym stosunek do tych ludzi, gdyby stała się krzywda komuś z mojej najbliższej rodziny, ale na razie tak to widzę.

Grzegorz Stróżniak – Na pierwszym spotkaniu, przed nami wystąpił Kebab i rapował takie rzeczy, że cierpła nam skóra. Staliśmy jak wryci! Opowiadał w tekstach historię swojego życia, mówił o narkotykach przez które trafił do więzienia i przepraszał rodziców za to, że wylewali przez niego łzy i czuli się upokorzeni. Tak jak my słuchaliśmy Damiana, tak i współwięźniowie było widać, że darzyli Go szacunkiem. Zaproponowaliśmy mu współpracę. Nagrał wokale „It’s not to late” jeszcze w więziennej celi. Dziś cieszy się wolnością i mamy wiele wspólnych planów. Taki Kebab powinien rapować dla młodych ludzi w Polsce. On może śpiewać o narkotykach i więzieniu, bo On to wszystko przeżył. Jest autentyczny i to jego wielka siła! Myśleliśmy wcześniej o tym by napisać taki utwór ale ciężko jest pisać o czymś o czym nie ma się zielonego pojęcia. Kebab napisał nawet rap o naszej współpracy, mamy nadzieję, że zainteresujemy kogoś jego osobą, bo Kebab nie tylko pisze świetne teksty ale wymyśla również fajne bity.

Pod numerem sześć na płycie kryje się przepiękna kompozycja „Pod skórą” . Kolejne muzyczne zaskoczenie z gościnnym udziałem Marka Siwka. Jednak, z tego co wiem, powstało więcej wspólnych utworów z tym artystą, które mogłyby wypełnić oddzielną płytę. Opowiedzcie jak się poznaliście i przybliżcie naszym Czytelnikom postać Marka Siwka, którego nazwisko pewnie nikomu jeszcze dziś nie mówi.

Grzegorz Stróżniak – Marka znam jeszcze z Estrady Poznańskiej. Kiedy rozpoczynałem swoją przygodę z Lombardem, był wziętym i znanym wokalistą cover-owym nie tylko w Poznaniu. Spotykaliśmy się w biegu zamieniając tylko kilka grzecznościowych słów. W pewnym momencie zauważyłem, że kuleje. Powiedział mi, że właśnie dowiedział się, że ma SM, bardzo niebezpieczną chorobę znaną jako stwardnienie rozsiane, a potem gdzieś przepadł bez wieści. W połowie lat ’90, kiedy borykałem się z trudnym powrotem Lombard’u bez wokalistek, prowadzeniem sklepów muzycznych w Poznaniu i problemami w życiu prywatnym, Marek zadzwonił do mnie i powiedział mi, że ma mnóstwo ciekawych pomysłów i jak będę mieć chwilkę to mam Go odwiedzić w szpitalu. Jak tylko znalazłem chwilę wolnego czasu, poszedłem do niego, a On opowiedział mi całą swoją historię. Okazało się, że od kilku lat walczy nie tylko z SM ale i z chorobą nowotworową, że wielokrotnie był już na paliatywie, a lekarze nie dawali mu żadnych szans. Cudem wywinął się śmierci, a uratowała Go szkolna miłość, dziś już żona Ola. Marek jeździ na wózku, ale jest szczęśliwy. Uważa, że w pewnym sensie ta choroba Go uratowała. Ta wizyta odmieniła moje życie, ale i spojrzenie na osoby niepełnosprawne. Odwiedzając Marka uświadomiłem sobie, że Ja nie mam żadnych problemów! Wielu z nas powinno uczyć się od osób chorych i niepełnosprawnych podejścia do życia i cieszenia się każdą chwilą. Marek jest niezwykłą osobą i doświadczoną. Poprosiłem Go żeby spisywał to co przeżył i spróbował układać w teksty piosenek. Powstało kilka utworów o życiu, śmierci, miłości, przyjaźni, niepełnosprawności i borykaniu się z problemami. Piękna poezja do której udało mi się stworzyć nastrojową muzykę. Dziś Marek jest moim przyjacielem, wspieramy się w trudnych chwilach, ale i wspólnie koncertujemy. W 1999 roku dołączyła do nas Marta i tak w trio promujemy ideę integracji, zapraszając czasem do współpracy naszych wspólnych niepełnosprawnych przyjaciół.

Marta Cugier - Zagraliśmy wiele takich koncertów, które na cześć pierwszego integracyjnego festiwalu zorganizowane przez Marka i Grzegorza w Poznaniu nazywamy SYMBIOZA. Marek nauczył nas, że osoby niepełnosprawne to „ludzie tacy jak my, tylko każdego dnia walczące z niewygodami”. Dzięki Markowi zagraliśmy koncert w Europarlamencie w Brukseli, patronowany przez Przewodniczącego Jerzego Buzka. Uczestniczyliśmy również w konferencji poświęconej chorym na SM pod przewodnictwem Izabeli Czarneckiej Przewodniczącej Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego. Dziś walczymy o to by móc zrealizować całą płytę Marka. Piosenka „Pod skórą” na płycie Lombard’u jest zapowiedzią całego integracyjnego materiału, który mam nadzieję, że już wkrótce się ukaże.



Kolejnym utworem z ShowTime, jest kompozycja „Feel Like Angel” – znana wcześniej jedynie w wersji instrumentalnej z widowiska multimedialnego „W hołdzie Solidarności – drogi do wolności” – tutaj z wokalem Grzegorza. Bardzo delikatna, przejmująca kompozycja – stylistycznie przypominająca najlepsze lata Stinga. Podobno długo zastanawialiście się czy ten utwór zamieścić w wersji instrumentalnej czy jednak z wokalem.

Marta Cugier – Pierwsza była muzyka, a refren od początku brzmiał „Feel like angel, feel like angel with you” i wymyślił Go Grzegorz, chyba patrząc na mnie… żartowałam Zastanawialiśmy się czy utwór nie powinien być takim akustycznym, instrumentalnym przerywnikiem, ale taki ładny tekst udało nam się napisać, że szkoda było Go zmarnować.

Grzegorz Stróżniak - W tym czasie poszukiwaliśmy swojego miejsca na ziemi i przemierzaliśmy Wielkopolskę w poszukiwaniu wymarzonej lokalizacji na Studio Lombard’u i nasz domek. Jeździliśmy tak 3 lata. Polska przyroda i nasza rodzinna wielkopolska nas zachwyciła.

Marta Cugier - Dzięki Mirkowi Kamińskiemu, naszemu perkusiście, znaleźliśmy swoją małą pustelnię w otulinie Pszczewskiego Parku Krajobrazowego!

Grzegorz Stróżniak - Małą… jedyne 7,5 hektara! W samym środku lasu znaleźliśmy działkę idealną z poniemieckim siedliskiem, które powoli remontujemy. Nasza wymarzona pracownia z czerwonej cegły jest już gotowa, jak trochę odpoczniemy to zaczniemy remontować domek.

Marta Cugier - Zanim się tu wprowadziliśmy przyjeżdżaliśmy tu na pikniki, na grzyby z rodziną i przyjaciółmi. Leżeliśmy sobie na kocach patrząc w niebo, obserwując zwierzęta na naszej polonie. Odwiedzają nas tutaj daniele, sarny, zające… czasem dziki. Piękna stara lipa jest schronieniem dla ptaków, które umilają nam czas radosnym świergoleniem. Zielona trawa tętni życiem owadów. Kocham to miejsce! To jest nasz raj! Bajka! Spełnienie! Grzegorz dokładnie wiedział o czym chce śpiewać, któregoś dnia mówi do mnie: „Feel like angel musi być takim aktem uwielbienia przyrody, tak jak się kocha drugiego człowieka”…

Grzegorz Stróżniak – i Feel like angel opisuje ten piękny stan, jak się leży na trawie i obserwuje przyrodę, jak się czuje taką nie rozerwalną więź z biosferą… wiatr, zapach, piękno, spokój, cisza… odpoczynek… mam nadzieję, że podczas słuchania tego kawałka ludzie to również czują!

Marta Cugier – Musisz do nas przyjechać i poczujesz ten błogostan…



„I say Stop (Wołam stop)” – to również propozycja dobrze znana wszystkim Waszym sympatykom. Utwór jest Waszym krzykiem, by powiedzieć dość terroryzmowi, w różnych jego postaciach. Podobno inspiracją do powstania tego utworu były wydarzenia z września 2001 roku.

Grzegorz Stróżniak - Utwór „I say STOP!” powstał, krótko po ataku terrorystycznym na World Trade Center 11 września 2001 roku. Po tym tragicznym wydarzeniu wszystko się zmieniło, a Świat nie jest już taki sam. W Madrycie i Londynie powtórzył się ten akt niesprawiedliwości, dlatego nie mogliśmy przejść obojętnie obok tego tematu. Ludzie masowo giną dziś na naszych oczach i trudno powstrzymać tą falę nienawiści. Próbuje nam się wmówić, że ten konflikt jest na tle wyznaniowym, czasem jednak myślę, że chodzi tu o strefę wpływów i wielkie biznesy. Oglądaliśmy wiele dokumentalnych filmów na ten temat sądzę, że nigdy do końca nie poznamy prawdy. Napisaliśmy „I say stop!” przeciwko wojnie, przemocy i terroryzmowi. Realne zagrożenie mieliśmy okazję odczuć na własnej skórze będąc gośćmi Obozu Sił Pokojowych ONZ w Izraelu, gdzie kręciliśmy klip do tego utworu. Klip, który jest kwintesencją problemu stworzył Szymona Felkela. Przypomnę również, że otrzymaliśmy wówczas pozwolenie wszystkich największych światowych dzienników, na wykorzystywanie, skanów nagłówków i artykułów w teledysku.
Właśnie utwór „I say Stop (Wołam stop)” mieliście okazję wykonać przed szczególną publicznością jaką byli żołnierze Międzynarodowego Obozu Sił Pokojowych ONZ stacjonujący na Wzgórzach Golan w Izraelu. Jak wspominacie w prywatnych rozmowach czas spędzony z nimi. Co utkwiło Wam w pamięci najbardziej?
Marta Cugier – Najbardziej utkwili nam w pamięci polscy żołnierze, których tam poznaliśmy. Do dziś dzięki naszemu przyjacielowi Sławkowi Janton, mamy z nimi kontakt. Spotykamy się na koncertach już tutaj w Polsce, ale dopiero tam w Izraelu uświadomiliśmy sobie jak ciężka to jest praca i jak bardzo niebezpieczna. Podróżując po Izraelu autobusem z oznaczeniami UN bardzo często musieliśmy rezygnować z postojów w dużych skupiskach ludzi. Najgorsza jednak była kontrola na posterunkach Autonomii Palestyńskiej. Okazało się, że jeden z członków ekipy zapomniał paszportu, długo musieliśmy się tłumaczyć, ale wszystko dobrze się skończyło. Każdy nasz wyjazd poza Obóz był monitorowany. W Jerozolimie cały czas musieliśmy być ostrożni, w czasie kiedy tam przebywaliśmy miasto było strefą zamkniętą dla turystów, tuż po serii ataków na restauracje. Pamiętam też rozmowę z żołnierzami z armii Izraelskiej, młodymi niespełna 18-letnimi ludźmi, którzy przekonywali mnie, że Izrael jest ich Ojczyzną i Oni mają obowiązek tu przyjeżdżać i walczyć, tak jak ich dziadkowie i ojcowie. Przyjechali z USA i Kanady z dobrobytu, aby spełnić swój patriotyczny obowiązek. Smutne i piękne…

O „Roads to Freedom” moglibyśmy rozmawiać godzinami, gdyż jest to reprezentant Waszej wieloletniej działalności w projekcie “W hołdzie Solidarności – drogi do wolności” – z którym koncertowaliście i koncertujecie po całym świecie. To chyba taka najbardziej zapisana karta z tego muzycznego pamiętnika z ostatnich lat. Utwór ten to także taka muzyczna lekcja historii dla młodego pokolenia, opowiadający o walce o wolność. Czy kilka lat temu, tworząc program widowiska „W hołdzie Solidarności – drogi do wolności” – spodziewaliście się, stanie się on marką rozpoznawczą Lombardu i pochłonie Was na tyle lat?

Grzegorz Stróżniak – tworząc ten spektakl, nie myśleliśmy, że pochłonie nas na tak wiele lat. Projekt powstał w 2004 roku dla naszych przyjaciół z opolskiej solidarności. Podczas przygotowań do premiery z okazji 25-lecia powstania Solidarności poznaliśmy wielu niezwykłych ludzi. To Oni właśnie byli motorem napędowym całego przedsięwzięcia: Video Studio Gdańsk, Wystawa Drogi do wolności i autorzy albumu Solidarność 1980 -2005 czy w późniejszym już etapie, przy powstawaniu DVD nakręconym z okazji 26 Rocznicy Pacyfikacji Kopalni Wujek, IPN. Nie wiem już czy to my wybraliśmy ten temat czy to Solidarność nas wybrała. Spektakl multimedialny „W hołdzie Solidarności – drogi do wolności” wypromował się sam i jest naszym hołdem złożonym bohaterom tamtych lat. Zgłaszali się do nas ludzie związani z Solidarnością i zapraszali nas do swoich miast, na różne uroczystości związane z tą wspaniałą polską organizacją. Dowiadywali się o tym spektaklu od swoich znajomych z innych regionów, co w ostateczności dzięki Przewodniczącemu Solidarności Januszowi Śniadkowi i Wice Przewodniczącemu Jerzemu Langerowi zakończyło się wielką trasą z okazji 30 rocznicy istnienia NSZZ SOLIDARNOŚĆ!

Marta Cugier – Za ten spektakl wciąż otrzymujemy nagrody, podziękowania, wyrazy wdzięczności i uznania. Publiczność w Polsce i na Świecie oklaskuje nas owacjami na stojąco. Ludzie Solidarności dziękują nam za to, że powstał w Polsce multimedialny spektakl, który promuje idee Solidarności i trafia przez muzykę i obraz do młodych ludzi. Może dlatego, że ten spektakl jest apolityczny. Wyrażamy w nim dumę z tego, że w Polsce powstał ruch społeczny, który zmienił bieg historii Polski i świata! Jesteśmy wdzięczni Solidarności, że żyjemy w wolnym kraju i możemy żyć i tworzyć bez granic.

Grzegorz Stróżniak –Dzięki temu spektaklowi mogliśmy poznać wspaniałych bohaterów tamtych lat, w tym między innymi Twojego Tatę - Stanisława Płatka – ze Społecznego Komitetu Pamięci Górników KWK Wujek Poległych 16 grudnia 1981 roku. Wiesz, to jest tak cenne, że nie żałujemy ani jednej minuty spędzonej przy powstawaniu tego spektaklu. Każda z tych postaci jest żywą historią. Te opowieści mamy wyryte w pamięci na zawsze i nikt nam tych cudownych chwil nie odbierze.

Marta Cugier - Jestem dumna z tego, że zrobiliśmy ten spektakl. To wyraz szacunku wielu pokoleń, a na ten szacunek zasługuje sobie każdy, kto wówczas ryzykował życie swoje i swoich bliskich dla nas, dla Polski! Cieszę się, że staliśmy się nieformalnym ambasadorem Solidarności w Polsce i na Świecie.





Przedostatnią kompozycją na „ShowTime”, jest utwór „Show – Made In Poland”. W tym jednym tekście wyjaśniacie chyba wszelkie wątpliwości na temat faktu Waszej nieobecności w mediach. Wyrażacie również bardzo dosadnie swój stosunek do polskiego tak zwanego show biznesu. Niby wiele się mówi na temat układów panujących w branży, jednak czy coś Waszym zdaniem w tej kwestii ma szansę się zmienić? Oprócz słynnej już sprawy Kasi Klich i YARO, chyba to pierwszy tak odważny muzyczny sprzeciw.

Grzegorz Stróżniak – To co dzieje się w polskim „szołbinesie” to jakaś totalna masakra. Chore jest wszystko to, co jest związane z tą branżą, oprócz Internetu, który wysłucha każdego. Wytwórnie płytowe blokują niezależnych artystów, a tych słabych wyżymają jak ścierki pozbawiając ich wszelkiej indywidualności i charakteru. Mają jakieś foremki na gwiazdy, formatki na hity! Artysta jest jak diament, którego się delikatnie szlifuje i wtedy powstaje brylant. Nie można pozbawiać kogoś tego, co jest w nim najcenniejsze. Trzeba brać przykład z Zachodu, czy Polskich zespołów, które święcą triumfy na za granicą bez tych chorych układów. Oni pozbawiają nas wolności, a kiedy się stawiasz znajdują tych słabeuszy, którymi mogą sterować, robić z nich jak Oni to mówią PRODUKT.

Marta Cugier - My nie chcemy być produktem ubocznym wytwórni płytowej dlatego założyliśmy własną, w której nikt nam nie mówi co i jak mamy robić! Tym największym, które sterują polskim rynkiem fonograficznym nie zależy na polskiej muzyce! Tak naprawdę jest im wszystko jedno czy sprzedadzą Madonnę czy Lombard. W promocję polskich artystów nie wkładają zbyt wielkiego wysiłku. Liczy się bilans zysków i strat – KASA! O tym jest właśnie Show-made in Poland! Tekst powstał na totalnym moim wk*****, po premierze singla „I say stop!” i po rozmowie z jednym z dziennikarzy muzycznych (znane nazwisko w branży!), który po obejrzeniu klipu I say stop! – dzieła artystycznego, bo tak trzeba nazwać to co zrobił Szymon Felkel - zapytał się mnie czy na krzywdzie ludzkiej Lombard chce zrobić karierę! Po pierwsze Lombard już zrobił karierę - myślę sobie bucu - a po drugie dwa lata wcześniej w Twojej stacji leciało kupę gównianych kawałków poruszających ten temat, „hitów” wykorzystujących koniunkturę właśnie! Nie powiedziałam mu tego wtedy, ale poprzysięgłam sobie, że od dziś będę mówić co myślę, bez względu na to czy się to komuś będzie podobało czy też nie! Bo z takimi zakompleksionymi i niespełnionymi panami zmieniającymi stołki trzeba tak właśnie rozmawiać!

Album zamyka utwór „Football Fans”. Przyznam szczerze, że jak dla mnie to taka trochę kompozycja będą typowym bonus trackiem – takim trochę na doczepkę, gdyż formą trochę odbiegającą od reszty utworów z przesłaniem. Mam wrażenie, że zdecydowaliście się na ten utwór tylko dlatego, że album ukazuje się w roku organizacji przez Polskę i Ukrainę Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej. Piosenka promowała Poznań w walce o Euro i jest taką doskonałą muzyczną wizytówką Waszego rodzinnego miasta. Szkoda, że ten utwór medialnie przepadł, gdyż chyba jest to jedna z ciekawszych muzyczno – piłkarskich propozycji z ostatnich lat. Czy zatem to jak śpiewacie „We are Football Fans” oznacza, że będziecie pilnie śledzić mecze rozgrywane podczas Euro 2012?

Marta Cugier – Zdecydowaliśmy się na umieszczenie utworu Football Fans na naszej płycie, gdyż nie miał nic wspólnego z Euro 2012. Napisaliśmy Go na prośbę niepełnosprawnych fanów piłki nożnej, którym zależało na promocji idei równości wszystkich na stadionach. Dlatego właśnie w klipie pojawiają się nasi niepełnosprawni przyjaciele i kibice różnych zwaśnionych drużyn polskiej ekstraklasy. Spowodowało to falę agresji i napaści kiboli na Lombard na forach internetowych. Wesołe grono naszych przyjaciół, znajomych, rodziny i dzieci nazywano „Januszami” i pajacami. Mogliśmy ten hymn sprzedać żużlowcom za wielkie pieniądze, żałujemy bardzo, że tego nie zrobiliśmy, mieliśmy tylko zmienić słowa.

Grzegorz Stróżniak – Z drugiej strony dobrze się stało! Zdaliśmy sobie sprawę z tego, że ten świat jest chory i naprawdę wymaga reorganizacji! Tuż po premierze klipu na stadionie w Poznaniu podczas meczu polskiej reprezentacji wydarzył się incydent obnażający całe to środowisko i wielki problem jakim jest fanatyzm wśród kibiców. Jak się jednak okazuje barwy narodowe można opluć w tym kraju i nie ponosi się żadnych konsekwencji!

Marta Cugier – Moja rodzina, mój tata, moi Wujkowie, kuzyni i kuzynki, ich dzieci, którzy wystąpili m.in. w tym klipie są wielkimi fanami piłki nożnej, kibicują też naszym poznańskim drużynom. Przebywanie na płycie stadionu było dla nich spełnieniem marzeń. Chodziliby na mecze, gdyby nie panująca na nich agresja i zagrożenie. Przecież tam za radość z kibicowania można zostać obrażonym, oplutym, pobitym… Po co ryzykować, lepiej zostać w domu! Tracimy na tym wszyscy!



Kończąc temat nowego albumu, w 2011 roku obchodziliście swoje 30-lecie. Wiele osób przy okazji informacji o nowej płycie zadaje pytanie: czy jest szansa na wznowienia Waszych wszystkich poprzednich krążków oraz niepublikowanych singli, materiałów video w postaci jakiegoś boksa?

Grzegorz Stróżniak – Taka szansa jest. W końcu się za to zabiorę. Jednak, jak sobie pomyślę o tych wszystkich kwadratowych rozmowach, jakie będę musiał przeprowadzić z różnymi ludźmi z którymi współpracowałem w przeszłości to mi się naprawdę nie chce. Wiem, że cierpią z tego powodu fani Lombard’u. Uwierzcie mi, marzę o takim boksie od Śmierć dyskotece po ShowTime, ale to nie jest takie proste! Ja nie mam czasu na takie gówniarskie przepychanki, a uwierzcie mi będą! Potem obrócą znów kota ogonem i to Ja będę wszystkiemu winien! Naładuje akumulatory i to zrobię! Obiecuję.

W 2011 roku, pożegnaliście swojego wieloletniego przyjaciela Andrzeja Sobczaka, autora słów między innymi do utworu „Przeżyj to sam”. Jak dzisiaj wspominacie tego niezwykłego, moim zdaniem nie do końca docenionego człowieka?

Grzegorz Stróżniak – To wciąż trudny dla nas temat. Andrzej Sobczak był jedną z najważniejszych postaci w historii zespołu Lombard. Napisał tekst do utworu „Przeżyj to sam”, który stał się hymnem wielu pokoleń Polaków. Mięliśmy wielkie szczęście bo utwór ten ocalił zespół Lombard od zapomnienia, pomógł przetrwać najtrudniejsze chwile. Andrzej Sobczak był wspaniałym tekściarzem, poetą, autorem bajek, felietonów, kabareciarzem, producentem filmów dokumentalnych… ale przede wszystkim niezwykle zabawnym, mądrym i dobrym człowiekiem. Był naszym przyjacielem i zawsze mogliśmy liczyć na jego dobrą radę lub żart. Miał do nas przyjechać, do naszego lasu – nie zdążył. Brakuje nam Go wciąż! Jedziemy do Boli, żony Andrzeja i z niedowierzaniem spoglądam na ten pusty dom. Bo Andrzej i Bola wypełniali Go swoimi historiami , opowieściami, swoją cudowną miłością całe jego wnętrze.

Marta Cugier – Andrzej nie potrzebował poklasku. Był niezwykle skromną osobą. Miał wspaniałą Rodzinę i Syna, to było dla niego ważniejsze niż sława. W 2006 realizował nasz koncert w GCK z okazji 26 Rocznicy Pacyfikacji Kopalni Wujek. Wywołaliśmy Go wtedy na scenę, a On się zawstydził. Publiczność wstała, był wzruszony. Andrzej cieszył się z tych gestów uznania, ale nie były dla niego najważniejsze. Mówił do mnie Ruda! Często opowiadał nam o piosenkach, które napisał. Przeżyliśmy we czworo: Bola, Andrzej, Grzegorz i Ja kilka niezapomnianych chwil. Nigdy nie zapomnę wieczoru z winkiem, kiedy pląsaliśmy sobie po chatce, a Andrzej włączał kolejne hity do których teksty napisał. Andrzej na zawsze pozostanie dla nas w tych piosenkach, może dlaczego dziś zupełnie inaczej ich słuchamy. Żałuję, że mieliśmy dla siebie tak mało czasu.

Na koniec optymistycznie: Czego Wam życzyć w 2012 roku?

Grzegorz Stróżniak – Zdrowia, Wytrwałości, szczęścia powodzenia… Zdrowia, Wytrwałości, szczęścia powodzenia

Marta Cugier – …i więcej takich wspaniałych rozmówców jak Ty

Grzegorz Stróżniak – Dzięki Przyjacielu!

Dziękuję Wam również, za ten wywiad, za poświęcony czas w tym gorącym okresie związanym z premierą płyty. Życzę powodzenia no i do zobaczenia.



Rozmawiał: Sebastian Płatek